Kerst….

Kerst vind ik altijd een mooie periode van het jaar, zeker in Nederland, waar alles opgevrolijkt wordt met lichtjes en kaarsjes. Ik hou daar wel van!
In Zuid-Soedan heb je haast niet door dat het bijna kerst is: geen kerstverlichting op de straten, geen reclame folders met allerlei aanbiedingen en ook zeker geen koude, donkere dagen. De temperatuur loopt juist op in de maand december. Rond de kerst is het meestal 35-40 graden.
Toch zijn er wel overeenkomsten, zo hadden we ook lekker een paar weken vrij rond de kerst.
Een ander groot verschil is dat veel mensen geen geld hebben voor een dagelijkse maaltijd. Niet de vraag ‘wat zullen we eten met kerst?’ maar ‘hebben we wel iets te eten?’ Misschien onvoorstelbaar als je in Nederland woont, maar dagelijks zichtbaar in Juba.
Enkele collega’s wilden iets doen en verspreiden nu elke maand 50 voedselpakketten onder de armste mensen in Juba. De meeste gezinnen wonen in zelfgemaakte hutjes op de begraafplaats hier in de stad.
Met de kerst wilden onze collega’s een grotere actie doen en 250 voedselpakketten verspreiden! Daar konden ze wel wat hulp bij gebruiken!

Yenthe en ik waren de eerste week van de kerstvakantie druk bezig om honderden kleine zakjes te vullen met suiker, meel en bonen. Zoals jullie kunnen zien hielp Yenthe goed mee!

Op vrijdag zijn we naar het weeshuis gegaan, waar de kinderen van het weeshuis heel goed hebben geholpen om de pakketten samen te stellen. Het was fijn om zoveel hulp te krijgen! Na een paar uur lagen alle voedselpakketten klaar om uitgedeeld te worden. In elk voedselpakket zat houtskool, melkpoeder, suiker, maismeel, bonen, zeep, zout, biscuitjes en een flesje olie.

Op zaterdagochtend stond er al vroeg een lange rij (voornamelijk) vrouwen te wachten totdat de deuren open gingen en ze hun pakket in ontvangst konden nemen. Soms lees je wel eens de uitdrukking ‘doorleefde gezichten’. Deze uitdrukking kwam in mijn hoofd op toen ik de vrouwen naar ons toe zag komen lopen. Ik vroeg me af ‘wat hebben deze vrouwen allemaal al mee moeten maken? Wat hebben ze allemaal gezien?’ Ze zijn net als ik vrouw en moeder, maar we leven in zulke totaal verschillende werelden! Wij hebben elke dag voldoende te eten, zij niet. Wij hebben een huis om in te wonen, zij wonen in een zelfgemaakte tent. Onze kinderen gaan naar school, zij hebben geen geld voor scholing….

“God bless!” “Shukran!” Dankbaar vertrekken ze even later met hun voedselpakket.